czarownik
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *čarovьnikъ. By surface analysis, czarować (“to cast spells”) + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /t͡ʂaˈrɔv.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɔvɲik
- Syllabification: cza‧row‧nik
Noun
czarownik m pers (feminine czarownica)
- sorcerer, warlock, wizard
Usage notes
More pejorative than czarodziej but less than czarnoksiężnik.
Declension
Declension of czarownik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | czarownik | czarownicy |
| genitive | czarownika | czarowników |
| dative | czarownikowi | czarownikom |
| accusative | czarownika | czarowników |
| instrumental | czarownikiem | czarownikami |
| locative | czarowniku | czarownikach |
| vocative | czarowniku | czarownicy |
Noun
czarownik m anim
- twelve-wired bird-of-paradise (Seleucidis melanoleucus)
Declension
Declension of czarownik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | czarownik | czarowniki |
| genitive | czarownika | czarowników |
| dative | czarownikowi | czarownikom |
| accusative | czarownika | czarowniki |
| instrumental | czarownikiem | czarownikami |
| locative | czarowniku | czarownikach |
| vocative | czarowniku | czarowniki |
Further reading
- czarownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- czarownik in Polish dictionaries at PWN