cutumă
Romanian
Etymology
From French coutume
Noun
cutumă f (plural cutume)
- common law
Declension
Declension of cutumă
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) cutumă | cutuma | (niște) cutume | cutumele |
genitive/dative | (unei) cutume | cutumei | (unor) cutume | cutumelor |
vocative | cutumă, cutumo | cutumelor |