cursief
Dutch
Etymology
Borrowed from Middle French cursif, from Latin cursivus.
Pronunciation
- IPA(key): /kʏrˈsif/
- Hyphenation: cur‧sief
- Rhymes: -if
Adjective
cursief (comparative cursiever, superlative cursiefst)
- italic
Inflection
| Inflection of cursief | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | cursief | |||
| inflected | cursieve | |||
| comparative | cursiever | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | cursief | cursiever | het cursiefst het cursiefste | |
| indefinite | m./f. sing. | cursieve | cursievere | cursiefste |
| n. sing. | cursief | cursiever | cursiefste | |
| plural | cursieve | cursievere | cursiefste | |
| definite | cursieve | cursievere | cursiefste | |
| partitive | cursiefs | cursievers | — | |
Derived terms
- cursiefje