cuntare

cuntare

Italian

Verb

cuntàre (first-person singular present cùnto, first-person singular past historic cuntài, past participle cuntàto, auxiliary avére)

1. (transitive, obsolete, literary) to narrate, tell or recount (a story)

   Synonyms: contare, raccontare

Conjugation

    Conjugation of cuntàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)

infinitive	cuntàre
auxiliary verb		avére	gerund		cuntàndo
present participle		cuntànte	past participle		cuntàto
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	cùnto	cùnti	cùnta	cuntiàmo	cuntàte	cùntano
imperfect	cuntàvo	cuntàvi	cuntàva	cuntavàmo	cuntavàte	cuntàvano
past historic	cuntài	cuntàsti	cuntò	cuntàmmo	cuntàste	cuntàrono
future	cunterò	cunterài	cunterà	cunterémo	cunteréte	cunterànno
conditional	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	cunterèi	cunterésti	cunterèbbe, cunterébbe	cunterémmo	cunteréste	cunterèbbero, cunterébbero
subjunctive	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
present	cùnti	cùnti	cùnti	cuntiàmo	cuntiàte	cùntino
imperfect	cuntàssi	cuntàssi	cuntàsse	cuntàssimo	cuntàste	cuntàssero
imperative	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
		cùnta	cùnti	cuntiàmo	cuntàte	cùntino
negative imperative		noncuntàre	non cùnti	non cuntiàmo	non cuntàte	non cùntino

See also

• cuntà (Neapolitan)
• cuntara (Calabrese)

Anagrams

• cernuta, certuna, cruenta, cunterà, curante