adhibitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adhibeō.
Participle
adhibitus (feminine adhibita, neuter adhibitum); first/second-declension participle
- extended
- applied
- summoned
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | adhibitus | adhibita | adhibitum | adhibitī | adhibitae | adhibita | |
Genitive | adhibitī | adhibitae | adhibitī | adhibitōrum | adhibitārum | adhibitōrum | |
Dative | adhibitō | adhibitō | adhibitīs | ||||
Accusative | adhibitum | adhibitam | adhibitum | adhibitōs | adhibitās | adhibita | |
Ablative | adhibitō | adhibitā | adhibitō | adhibitīs | |||
Vocative | adhibite | adhibita | adhibitum | adhibitī | adhibitae | adhibita |
References
- “adhibitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adhibitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- with no moderation: sine modo; nullo modo adhibito
- with no moderation: sine modo; nullo modo adhibito