críoch

críoch

See also: crìoch

Irish

Etymology

From Middle Irish crích (“boundary, limit, end”) (compare Scottish Gaelic crìoch).

Pronunciation

• IPA^(key): /cɾʲiːx/
• (Cois Fharraige) IPA^(key): /cɾʲiəx/

Noun

críoch f (genitive singular críche, nominative plural críocha)

1. limit; boundary
   1. terminal point
2. region, territory
3. end; completion, conclusion; fulfilment, settlement
4. furrow
5. purpose

Declension

Declension of críoch

Second declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative críoch críocha Vocative a chríoch a chríocha Genitive críche críoch Dative críoch crích (in certain phrases) críocha

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an chríoch na críocha Genitive na críche na gcríoch Dative leis an gcríoch don chríoch leis na críocha

Derived terms

• ardchríoch
• bailchríoch (“finishing touch”)
• críochaigh (“demarcate”, transitive verb)
• críoch-cheol (“finale”)
• dea-chríoch (“good end; happy outcome”)
• droch-chríoch (“bad end, badly reduced state”)
• eachtarchríoch
• fótaichríoch
• i gcrích (“to completion”)
• imeallchríoch (“border, frontier”)
• ísealchríoch
• mórchríoch

 

Related terms

• coigríoch (“foreign country”)
• críochnaigh (“finish”, verb)

Verb

críoch

1. Alternative form of críochaigh

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
críoch	chríoch	gcríoch
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977), “críoch”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• “end” in New English-Irish Dictionary by Foras na Gaeilge.