cronificar
Spanish
Verb
cronificar (first-person singular present cronifico, first-person singular preterite cronifiqué, past participle cronificado)
- (transitive) to make chronic or permanent
- 2015 November 25, “Cáritas atiende a medio millón de catalanes en situación de pobreza”, in El País:
- La crisis económica ha cronificado la pobreza en Cataluña .
- (please add an English translation of this quote)
-
- (intransitive) to become chronic
Conjugation
Conjugation of cronificar (c-qu alternation) (See Appendix:Spanish verbs)
infinitive | cronificar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | cronificando | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | cronificado | cronificada | |||||
plural | cronificados | cronificadas | |||||
singular | plural | ||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
indicative | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | cronifico | cronificastú cronificásvos | cronifica | cronificamos | cronificáis | cronifican | |
imperfect | cronificaba | cronificabas | cronificaba | cronificábamos | cronificabais | cronificaban | |
preterite | cronifiqué | cronificaste | cronificó | cronificamos | cronificasteis | cronificaron | |
future | cronificaré | cronificarás | cronificará | cronificaremos | cronificaréis | cronificarán | |
conditional | cronificaría | cronificarías | cronificaría | cronificaríamos | cronificaríais | cronificarían | |
subjunctive | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | cronifique | cronifiquestú cronifiquésvos2 | cronifique | cronifiquemos | cronifiquéis | cronifiquen | |
imperfect (ra) | cronificara | cronificaras | cronificara | cronificáramos | cronificarais | cronificaran | |
imperfect (se) | cronificase | cronificases | cronificase | cronificásemos | cronificaseis | cronificasen | |
future1 | cronificare | cronificares | cronificare | cronificáremos | cronificareis | cronificaren | |
imperative | — | tú vos | usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ustedes | |
affirmative | cronificatú cronificávos | cronifique | cronifiquemos | cronificad | cronifiquen | ||
negative | no cronifiques | no cronifique | no cronifiquemos | no cronifiquéis | no cronifiquen |
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of cronificar (c-qu alternation)
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive cronificar | |||||||
dative | cronificarme | cronificarte | cronificarle, cronificarse | cronificarnos | cronificaros | cronificarles, cronificarse | |
accusative | cronificarme | cronificarte | cronificarlo, cronificarla, cronificarse | cronificarnos | cronificaros | cronificarlos, cronificarlas, cronificarse | |
with gerund cronificando | |||||||
dative | cronificándome | cronificándote | cronificándole, cronificándose | cronificándonos | cronificándoos | cronificándoles, cronificándose | |
accusative | cronificándome | cronificándote | cronificándolo, cronificándola, cronificándose | cronificándonos | cronificándoos | cronificándolos, cronificándolas, cronificándose | |
with informal second-person singular tú imperative cronifica | |||||||
dative | cronifícame | cronifícate | cronifícale | cronifícanos | not used | cronifícales | |
accusative | cronifícame | cronifícate | cronifícalo, cronifícala | cronifícanos | not used | cronifícalos, cronifícalas | |
with informal second-person singular vos imperative cronificá | |||||||
dative | cronificame | cronificate | cronificale | cronificanos | not used | cronificales | |
accusative | cronificame | cronificate | cronificalo, cronificala | cronificanos | not used | cronificalos, cronificalas | |
with formal second-person singular imperative cronifique | |||||||
dative | cronifíqueme | not used | cronifíquele, cronifíquese | cronifíquenos | not used | cronifíqueles | |
accusative | cronifíqueme | not used | cronifíquelo, cronifíquela, cronifíquese | cronifíquenos | not used | cronifíquelos, cronifíquelas | |
with first-person plural imperative cronifiquemos | |||||||
dative | not used | cronifiquémoste | cronifiquémosle | cronifiquémonos | cronifiquémoos | cronifiquémosles | |
accusative | not used | cronifiquémoste | cronifiquémoslo, cronifiquémosla | cronifiquémonos | cronifiquémoos | cronifiquémoslos, cronifiquémoslas | |
with informal second-person plural imperative cronificad | |||||||
dative | cronificadme | not used | cronificadle | cronificadnos | cronificaos | cronificadles | |
accusative | cronificadme | not used | cronificadlo, cronificadla | cronificadnos | cronificaos | cronificadlos, cronificadlas | |
with formal second-person plural imperative cronifiquen | |||||||
dative | cronifíquenme | not used | cronifíquenle | cronifíquennos | not used | cronifíquenles, cronifíquense | |
accusative | cronifíquenme | not used | cronifíquenlo, cronifíquenla | cronifíquennos | not used | cronifíquenlos, cronifíquenlas, cronifíquense |
Further reading
- “cronificar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014