crimino
See also: criminó
Latin
Etymology
From crīmen + -ō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkriː.mi.noː/, [ˈkriː.mɪ.noː]
Verb
crīminō (present infinitive crīmināre, perfect active crīmināvī, supine crīminātum); first conjugation
- I accuse
Conjugation
Conjugation of crīminō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | crīminō | crīminās | crīminat | crīmināmus | crīminātis | crīminant |
imperfect | crīminābam | crīminābās | crīminābat | crīminābāmus | crīminābātis | crīminābant | |
future | crīminābō | crīminābis | crīminābit | crīminābimus | crīminābitis | crīminābunt | |
perfect | crīmināvī | crīmināvistī | crīmināvit | crīmināvimus | crīmināvistis | crīmināvērunt, crīmināvēre | |
pluperfect | crīmināveram | crīmināverās | crīmināverat | crīmināverāmus | crīmināverātis | crīmināverant | |
future perfect | crīmināverō | crīmināveris | crīmināverit | crīmināverimus | crīmināveritis | crīmināverint | |
passive | present | crīminor | crīmināris, crīmināre | crīminātur | crīmināmur | crīmināminī | crīminantur |
imperfect | crīminābar | crīminābāris, crīminābāre | crīminābātur | crīminābāmur | crīminābāminī | crīminābantur | |
future | crīminābor | crīmināberis, crīminābere | crīminābitur | crīminābimur | crīminābiminī | crīminābuntur | |
perfect | crīminātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | crīminātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | crīminātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | crīminem | crīminēs | crīminet | crīminēmus | crīminētis | crīminent |
imperfect | crīminārem | crīminārēs | crīmināret | crīminārēmus | crīminārētis | crīminārent | |
perfect | crīmināverim | crīmināverīs | crīmināverit | crīmināverīmus | crīmināverītis | crīmināverint | |
pluperfect | crīmināvissem | crīmināvissēs | crīmināvisset | crīmināvissēmus | crīmināvissētis | crīmināvissent | |
passive | present | crīminer | crīminēris, crīminēre | crīminētur | crīminēmur | crīminēminī | crīminentur |
imperfect | crīminārer | crīminārēris, crīminārēre | crīminārētur | crīminārēmur | crīminārēminī | crīminārentur | |
perfect | crīminātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | crīminātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | crīminā | — | — | crīmināte | — |
future | — | crīminātō | crīminātō | — | crīminātōte | crīminantō | |
passive | present | — | crīmināre | — | — | crīmināminī | — |
future | — | crīminātor | crīminātor | — | — | crīminantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | crīmināre | crīmināvisse | crīminātūrus esse | crīminārī | crīminātus esse | crīminātum īrī | |
participles | crīmināns | — | crīminātūrus | — | crīminātus | crīminandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
crīminandī | crīminandō | crīminandum | crīminandō | crīminātum | crīminātū |
Descendants
- English: criminate, incriminate
- French: incriminer
- Italian: incriminare
- Portuguese: incriminar
- Romanian: incrimina
- Spanish: criminar, incriminar
References
- crimino in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- crimino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Spanish
Verb
crimino
- First-person singular (yo) present indicative form of criminar.