crepito
See also: crepitó and crepitò
Italian
Verb
crepito
- first-person singular present indicative of crepitare
Noun
crepito m (plural crepiti)
- crack
Anagrams
- coperti
- coprite
- poterci
Latin
Etymology
From crepō + -tō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkre.pi.toː/, [ˈkrɛ.pɪ.toː]
Verb
crepitō (present infinitive crepitāre, perfect active crepitāvī, supine crepitātum); first conjugation
- I rattle, clatter, crackle etc.
Inflection
Conjugation of crepito (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | crepitō | crepitās | crepitat | crepitāmus | crepitātis | crepitant |
imperfect | crepitābam | crepitābās | crepitābat | crepitābāmus | crepitābātis | crepitābant | |
future | crepitābō | crepitābis | crepitābit | crepitābimus | crepitābitis | crepitābunt | |
perfect | crepitāvī | crepitāvistī | crepitāvit | crepitāvimus | crepitāvistis | crepitāvērunt, crepitāvēre | |
pluperfect | crepitāveram | crepitāverās | crepitāverat | crepitāverāmus | crepitāverātis | crepitāverant | |
future perfect | crepitāverō | crepitāveris | crepitāverit | crepitāverimus | crepitāveritis | crepitāverint | |
passive | present | crepitor | crepitāris, crepitāre | crepitātur | crepitāmur | crepitāminī | crepitantur |
imperfect | crepitābar | crepitābāris, crepitābāre | crepitābātur | crepitābāmur | crepitābāminī | crepitābantur | |
future | crepitābor | crepitāberis, crepitābere | crepitābitur | crepitābimur | crepitābiminī | crepitābuntur | |
perfect | crepitātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | crepitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | crepitātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | crepitem | crepitēs | crepitet | crepitēmus | crepitētis | crepitent |
imperfect | crepitārem | crepitārēs | crepitāret | crepitārēmus | crepitārētis | crepitārent | |
perfect | crepitāverim | crepitāverīs | crepitāverit | crepitāverimus | crepitāveritis | crepitāverint | |
pluperfect | crepitāvissem | crepitāvissēs | crepitāvisset | crepitāvissēmus | crepitāvissētis | crepitāvissent | |
passive | present | crepiter | crepitēris, crepitēre | crepitētur | crepitēmur | crepitēminī | crepitentur |
imperfect | crepitārer | crepitārēris, crepitārēre | crepitārētur | crepitārēmur | crepitārēminī | crepitārentur | |
perfect | crepitātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | crepitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | crepitā | — | — | crepitāte | — |
future | — | crepitātō | crepitātō | — | crepitātōte | crepitantō | |
passive | present | — | crepitāre | — | — | crepitāminī | — |
future | — | crepitātor | crepitātor | — | — | crepitantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | crepitāre | crepitāvisse | crepitātūrus esse | crepitārī | crepitātus esse | crepitātum īrī | |
participles | crepitāns | — | crepitātūrus | — | crepitātus | crepitandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
crepitāre | crepitandī | crepitandō | crepitandum | crepitātum | crepitātū |
References
- crepito in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- crepito in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- crepito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Portuguese
Verb
crepito
- first-person singular (eu) present indicative of crepitar
Spanish
Verb
crepito
- First-person singular (yo) present indicative form of crepitar.