abalietas
Latin
Etymology
Derived from the phrase ab aliō (“from another”) + -tās (“-hood”, “-ness”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /a.baˈli.e.taːs/, [a.baˈli.ɛ.taːs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /a.baˈli.e.tas/, [a.baˈliː.e.tas]
Noun
abalietās f (genitive abalietātis); third declension
- (Medieval Latin, philosophy) The dependence of one's existence upon that of another.
Inflection
Third declension.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | abalietās |
Genitive | abalietātis |
Dative | abalietātī |
Accusative | abalietātem |
Ablative | abalietāte |
Vocative | abalietās |
Descendants
- Italian: abalietà