corripiens
Latin
Etymology
Present participle of corripiō.
Participle
corripiēns m, f, n (genitive corripientis); third declension
- seizing
- plundering
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | corripiēns | corripiēns | corripientēs | corripientia | |
Genitive | corripientis | corripientis | corripientium | corripientium | |
Dative | corripientī | corripientī | corripientibus | corripientibus | |
Accusative | corripientem | corripiēns | corripientēs | corripientia | |
Ablative | corripientī | corripientī | corripientibus | corripientibus | |
Vocative | corripiēns | corripiēns | corripientēs | corripientia |