corrigo
Latin
Etymology
From con- + regō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkor.ri.ɡoː/, [ˈkɔrːɪɡoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkor.ri.ɡo/, [ˈkɔrːiɡo]
Verb
corrigō (present infinitive corrigere, perfect active corrēxī, supine corrēctum); third conjugation
- I correct (set right)
- I straighten
- I make alterations or improvements in, amend, reform
- Synonyms: ēmendō, reficiō, reparō, medeor
- I heal
Conjugation
Conjugation of corrigō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | corrigō | corrigis | corrigit | corrigimus | corrigitis | corrigunt |
imperfect | corrigēbam | corrigēbās | corrigēbat | corrigēbāmus | corrigēbātis | corrigēbant | |
future | corrigam | corrigēs | corriget | corrigēmus | corrigētis | corrigent | |
perfect | corrēxī | corrēxistī | corrēxit | corrēximus | corrēxistis | corrēxērunt, corrēxēre | |
pluperfect | corrēxeram | corrēxerās | corrēxerat | corrēxerāmus | corrēxerātis | corrēxerant | |
future perfect | corrēxerō | corrēxeris | corrēxerit | corrēxerimus | corrēxeritis | corrēxerint | |
passive | present | corrigor | corrigeris, corrigere | corrigitur | corrigimur | corrigiminī | corriguntur |
imperfect | corrigēbar | corrigēbāris, corrigēbāre | corrigēbātur | corrigēbāmur | corrigēbāminī | corrigēbantur | |
future | corrigar | corrigēris, corrigēre | corrigētur | corrigēmur | corrigēminī | corrigentur | |
perfect | corrēctus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | corrēctus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | corrēctus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | corrigam | corrigās | corrigat | corrigāmus | corrigātis | corrigant |
imperfect | corrigerem | corrigerēs | corrigeret | corrigerēmus | corrigerētis | corrigerent | |
perfect | corrēxerim | corrēxerīs | corrēxerit | corrēxerīmus | corrēxerītis | corrēxerint | |
pluperfect | corrēxissem | corrēxissēs | corrēxisset | corrēxissēmus | corrēxissētis | corrēxissent | |
passive | present | corrigar | corrigāris, corrigāre | corrigātur | corrigāmur | corrigāminī | corrigantur |
imperfect | corrigerer | corrigerēris, corrigerēre | corrigerētur | corrigerēmur | corrigerēminī | corrigerentur | |
perfect | corrēctus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | corrēctus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | corrige | — | — | corrigite | — |
future | — | corrigitō | corrigitō | — | corrigitōte | corriguntō | |
passive | present | — | corrigere | — | — | corrigiminī | — |
future | — | corrigitor | corrigitor | — | — | corriguntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | corrigere | corrēxisse | corrēctūrum esse | corrigī | corrēctum esse | corrēctum īrī | |
participles | corrigēns | — | corrēctūrus | — | corrēctus | corrigendus, corrigundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
corrigendī | corrigendō | corrigendum | corrigendō | corrēctum | corrēctū |
Derived terms
- corrigia
- corrigiunculum, corrigiuncula
Related terms
- corrēctus
- corrēctio
Descendants
- Albanian: korrigjoj
- Aragonese: corregir
- Bulgarian: коригирам (korigiram)
- Catalan: corregir
- Czech: korigovat
- Danish: korrigere
- Dutch: corrigeren
- English: correct
- Estonian: korrigeerima
- French: corriger
- Galician: corrixir
- German: korrigieren
- Hungarian: korrigál
- Interlingua: corriger
- Italian: correggere
- Latvian: koriģēt
- Norwegian: korrigere
- Occitan: corregir
- Polish: korygować
- Portuguese: corrigir
- Romanian: corecta, corija
- Russian: корректировать (korrektirovatʹ)
- Serbo-Croatian: кориговати
- Sicilian: currèjiri
- Spanish: corregir
- Swedish: korrigera
- Ukrainian: коректувати (korektuvaty)
References
- “corrigo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “corrigo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- corrigo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to amend, correct one's mistake: errorem deponere, corrigere
- to improve a person: mores alicuius corrigere
- to amend, correct one's mistake: errorem deponere, corrigere