coronatio
Latin
Etymology
corōnō (“to crown”) + -tiō
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ko.roːˈnaː.ti.oː/, [kɔroːˈnäːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ko.roˈna.t͡si.o/, [kɔrɔˈnäːt̪͡s̪iɔ]
Noun
corōnātiō m (genitive corōnātiōnis); third declension
- (Late Latin) crowning, coronation
- 426 CE, Aurelius Augustinus Hipponensis, City of God 7.27:
- Si autem […] coronatione virilium pudendorum […] unum verum Deum […] colere se quisque contendat: non ideo peccat, quia non est colendus quem colit, sed quia colendum non ut colendus est colit.
- But if anyone insists that he worships the one true God […] by the putting of a wreath on the male organ, […] such a person does not sin because he worships One who ought not to be worshipped, but because he worships Him who ought to be worshipped in a way in which He ought not to be worshipped.
- Si autem […] coronatione virilium pudendorum […] unum verum Deum […] colere se quisque contendat: non ideo peccat, quia non est colendus quem colit, sed quia colendum non ut colendus est colit.
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | corōnātiō | corōnātiōnēs |
Genitive | corōnātiōnis | corōnātiōnum |
Dative | corōnātiōnī | corōnātiōnibus |
Accusative | corōnātiōnem | corōnātiōnēs |
Ablative | corōnātiōne | corōnātiōnibus |
Vocative | corōnātiō | corōnātiōnēs |
Descendants
- → Catalan: coronació
- → Italian: coronazione
- → Old French: coronacion
- French: coronation
- Norman: couronnâtion
- → English: coronation
- → Portuguese: coroação
- → Spanish: coronación
References
- coronatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- coronatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette