contraveniens
Latin
Etymology
Present active participle of contraveniō (“arrive”)
Participle
contraveniēns m, f, n (genitive contravenientis); third declension
- opposing
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | contraveniēns | contravenientēs | contravenientia | ||
Genitive | contravenientis | contravenientium | |||
Dative | contravenientī | contravenientibus | |||
Accusative | contravenientem | contraveniēns | contravenientēs, contravenientīs | contravenientia | |
Ablative | contraveniente, contravenientī1 | contravenientibus | |||
Vocative | contraveniēns | contravenientēs | contravenientia |
1When used purely as an adjective.