contiguus
Latin
Etymology
contig- (perfective active stem of contingō) + -uus
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈti.ɡu.us/
Adjective
contiguus (feminine contigua, neuter contiguum); first/second declension
- bordering on, neighboring, contiguous
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | contiguus | contigua | contiguum | contiguī | contiguae | contigua | |
Genitive | contiguī | contiguae | contiguī | contiguōrum | contiguārum | contiguōrum | |
Dative | contiguō | contiguae | contiguō | contiguīs | contiguīs | contiguīs | |
Accusative | contiguum | contiguam | contiguum | contiguōs | contiguās | contigua | |
Ablative | contiguō | contiguā | contiguō | contiguīs | contiguīs | contiguīs | |
Vocative | contigue | contigua | contiguum | contiguī | contiguae | contigua |
Derived terms
- contiguitās (Late Latin)
Descendants
- Catalan: contigu
- English: contiguous
- French: contigu
- Portuguese: contíguo
- Spanish: contiguo
References
- contiguus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contiguus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- contiguus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette