contigno
Latin
Etymology
From con- + tignum (“beam”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈtiɡ.noː/, [kɔnˈtɪŋ.noː]
Verb
contignō (present infinitive contignāre, supine contignātum); first conjugation, no perfect
- I join [something] with beams.
Inflection
Conjugation of contigno (first conjugation, defective) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | contignō | contignās | contignat | contignāmus | contignātis | contignant |
imperfect | contignābam | contignābās | contignābat | contignābāmus | contignābātis | contignābant | |
future | contignābō | contignābis | contignābit | contignābimus | contignābitis | contignābunt | |
passive | present | contignor | contignāris, contignāre | contignātur | contignāmur | contignāminī | contignantur |
imperfect | contignābar | contignābāris, contignābāre | contignābātur | contignābāmur | contignābāminī | contignābantur | |
future | contignābor | contignāberis, contignābere | contignābitur | contignābimur | contignābiminī | contignābuntur | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | contignem | contignēs | contignet | contignēmus | contignētis | contignent |
imperfect | contignārem | contignārēs | contignāret | contignārēmus | contignārētis | contignārent | |
passive | present | contigner | contignēris, contignēre | contignētur | contignēmur | contignēminī | contignentur |
imperfect | contignārer | contignārēris, contignārēre | contignārētur | contignārēmur | contignārēminī | contignārentur | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | contignā | — | — | contignāte | — |
future | — | contignātō | contignātō | — | contignātōte | contignantō | |
passive | present | — | contignāre | — | — | contignāminī | — |
future | — | contignātor | contignātor | — | — | contignantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | contignāre | — | contignātūrus esse | contignārī | — | contignātum īrī | |
participles | contignāns | — | contignātūrus | — | — | contignandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
contignāre | contignandī | contignandō | contignandum | contignātum | contignātū |
Derived terms
- contignātiō
References
- contigno in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contigno in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- contigno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette