contextualitzar
Catalan
Etymology
From contextual + -itzar.
Verb
contextualitzar (first-person singular present contextualitzo, past participle contextualitzat)
- to contextualize (to place in a particular context)
Conjugation
Conjugation of contextualitzar (first conjugation)
infinitive | contextualitzar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
present participle | contextualitzant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | contextualitzat | contextualitzada | |||||
plural | contextualitzats | contextualitzades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè | nosaltres nós | vosaltres vós | ells/elles vostès | |
present | contextualitzo | contextualitzes | contextualitza | contextualitzem | contextualitzeu | contextualitzen | |
imperfect | contextualitzava | contextualitzaves | contextualitzava | contextualitzàvem | contextualitzàveu | contextualitzaven | |
future | contextualitzaré | contextualitzaràs | contextualitzarà | contextualitzarem | contextualitzareu | contextualitzaran | |
preterite | contextualitzí | contextualitzares | contextualitzà | contextualitzàrem | contextualitzàreu | contextualitzaren | |
conditional | contextualitzaria | contextualitzaries | contextualitzaria | contextualitzaríem | contextualitzaríeu | contextualitzarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè | nosaltres nós | vosaltres vós | ells/elles vostès | |
present | contextualitzi | contextualitzis | contextualitzi | contextualitzem | contextualitzeu | contextualitzin | |
imperfect | contextualitzés | contextualitzessis | contextualitzés | contextualitzéssim | contextualitzéssiu | contextualitzessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós | vostès | |
— | contextualitza | contextualitzi | contextualitzem | contextualitzeu | contextualitzin |
Further reading
- “contextualitzar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.