contemplabilis
Latin
Etymology
From contemplor (“observe, note”) + -ābilis (“-able”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.temˈplaː.bi.lis/, [kɔn.tɛmˈpɫaː.bɪ.lɪs]
Adjective
contemplābilis (neuter contemplābile, adverb contemplābiliter); third-declension two-termination adjective
- aiming, taking aim
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | contemplābilis | contemplābile | contemplābilēs | contemplābilia | |
Genitive | contemplābilis | contemplābilium | |||
Dative | contemplābilī | contemplābilibus | |||
Accusative | contemplābilem | contemplābile | contemplābilēs contemplābilīs | contemplābilia | |
Ablative | contemplābilī | contemplābilibus | |||
Vocative | contemplābilis | contemplābile | contemplābilēs | contemplābilia |
References
- contemplabilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contemplabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette