constituitor
Latin
Verb
cōnstituitor
- second/third-person singular future passive imperative of cōnstituō
Romanian
Etymology
From constitui + -itor.
Adjective
constituitor m or n (feminine singular constituitoare, masculine plural constituitori, feminine and neuter plural constituitoare)
- constituting
Declension
Declension of constituitor
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative | indefinite | constituitor | constituitoare | constituitori | constituitoare | ||
definite | constituitorul | constituitoarea | constituitorii | constituitoarele | |||
genitive/ dative | indefinite | constituitor | constituitoare | constituitori | constituitoare | ||
definite | constituitorului | constituitoarei | constituitorilor | constituitoarelor |
Noun
constituitor m (plural constituitori)
- constituter
Declension
Declension of constituitor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) constituitor | constituitorul | (niște) constituitori | constituitorii |
genitive/dative | (unui) constituitor | constituitorului | (unor) constituitori | constituitorilor |
vocative | constituitorule | constituitorilor |
References
- constituitor in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN