consecratrix
Latin
Etymology
From cōnsecrō + -trīx.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.seˈkraː.triːks/, [kõː.sɛˈkraː.triːks]
Noun
cōnsecrātrīx f (genitive cōnsecrātrīcis); third declension
- she who consecrates or dedicates
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnsecrātrīx | cōnsecrātrīcēs |
Genitive | cōnsecrātrīcis | cōnsecrātrīcum |
Dative | cōnsecrātrīcī | cōnsecrātrīcibus |
Accusative | cōnsecrātrīcem | cōnsecrātrīcēs |
Ablative | cōnsecrātrīce | cōnsecrātrīcibus |
Vocative | cōnsecrātrīx | cōnsecrātrīcēs |
References
- consecratrix in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consecratrix in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette