consaucians
Latin
Etymology
Present participle of cōnsauciō.
Participle
cōnsauciāns m or f or n (genitive cōnsauciantis); third declension
- wounding
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnsauciāns | cōnsauciāns | cōnsauciantēs | cōnsauciantia | |
Genitive | cōnsauciantis | cōnsauciantis | cōnsauciantium | cōnsauciantium | |
Dative | cōnsauciantī | cōnsauciantī | cōnsauciantibus | cōnsauciantibus | |
Accusative | cōnsauciantem | cōnsauciāns | cōnsauciantēs, cōnsauciantīs | cōnsauciantia | |
Ablative | cōnsauciante, cōnsauciantī1 | cōnsauciante, cōnsauciantī1 | cōnsauciantibus | cōnsauciantibus | |
Vocative | cōnsauciāns | cōnsauciāns | cōnsauciantēs | cōnsauciantia |
1When used purely as an adjective.