consatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of cōnserō.
Participle
cōnsatus m (feminine cōnsata, neuter cōnsatum); first/second declension
- sown
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōnsatus | cōnsata | cōnsatum | cōnsatī | cōnsatae | cōnsata | |
Genitive | cōnsatī | cōnsatae | cōnsatī | cōnsatōrum | cōnsatārum | cōnsatōrum | |
Dative | cōnsatō | cōnsatae | cōnsatō | cōnsatīs | cōnsatīs | cōnsatīs | |
Accusative | cōnsatum | cōnsatam | cōnsatum | cōnsatōs | cōnsatās | cōnsata | |
Ablative | cōnsatō | cōnsatā | cōnsatō | cōnsatīs | cōnsatīs | cōnsatīs | |
Vocative | cōnsate | cōnsata | cōnsatum | cōnsatī | cōnsatae | cōnsata |
References
- consatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette