consano
Latin
Etymology
From con- + sānō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈsaː.noː/, [kõːˈsaː.noː]
Verb
cōnsānō (present infinitive cōnsānāre, perfect active cōnsānāvī, supine cōnsānātum); first conjugation
- I heal, cure.
Inflection
| Conjugation of consano (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | cōnsānō | cōnsānās | cōnsānat | cōnsānāmus | cōnsānātis | cōnsānant |
| imperfect | cōnsānābam | cōnsānābās | cōnsānābat | cōnsānābāmus | cōnsānābātis | cōnsānābant | |
| future | cōnsānābō | cōnsānābis | cōnsānābit | cōnsānābimus | cōnsānābitis | cōnsānābunt | |
| perfect | cōnsānāvī | cōnsānāvistī | cōnsānāvit | cōnsānāvimus | cōnsānāvistis | cōnsānāvērunt, cōnsānāvēre | |
| pluperfect | cōnsānāveram | cōnsānāverās | cōnsānāverat | cōnsānāverāmus | cōnsānāverātis | cōnsānāverant | |
| future perfect | cōnsānāverō | cōnsānāveris | cōnsānāverit | cōnsānāverimus | cōnsānāveritis | cōnsānāverint | |
| passive | present | cōnsānor | cōnsānāris, cōnsānāre | cōnsānātur | cōnsānāmur | cōnsānāminī | cōnsānantur |
| imperfect | cōnsānābar | cōnsānābāris, cōnsānābāre | cōnsānābātur | cōnsānābāmur | cōnsānābāminī | cōnsānābantur | |
| future | cōnsānābor | cōnsānāberis, cōnsānābere | cōnsānābitur | cōnsānābimur | cōnsānābiminī | cōnsānābuntur | |
| perfect | cōnsānātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | cōnsānātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | cōnsānātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | cōnsānem | cōnsānēs | cōnsānet | cōnsānēmus | cōnsānētis | cōnsānent |
| imperfect | cōnsānārem | cōnsānārēs | cōnsānāret | cōnsānārēmus | cōnsānārētis | cōnsānārent | |
| perfect | cōnsānāverim | cōnsānāverīs | cōnsānāverit | cōnsānāverimus | cōnsānāveritis | cōnsānāverint | |
| pluperfect | cōnsānāvissem | cōnsānāvissēs | cōnsānāvisset | cōnsānāvissēmus | cōnsānāvissētis | cōnsānāvissent | |
| passive | present | cōnsāner | cōnsānēris, cōnsānēre | cōnsānētur | cōnsānēmur | cōnsānēminī | cōnsānentur |
| imperfect | cōnsānārer | cōnsānārēris, cōnsānārēre | cōnsānārētur | cōnsānārēmur | cōnsānārēminī | cōnsānārentur | |
| perfect | cōnsānātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | cōnsānātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | cōnsānā | — | — | cōnsānāte | — |
| future | — | cōnsānātō | cōnsānātō | — | cōnsānātōte | cōnsānantō | |
| passive | present | — | cōnsānāre | — | — | cōnsānāminī | — |
| future | — | cōnsānātor | cōnsānātor | — | — | cōnsānantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | cōnsānāre | cōnsānāvisse | cōnsānātūrus esse | cōnsānārī | cōnsānātus esse | cōnsānātum īrī | |
| participles | cōnsānāns | — | cōnsānātūrus | — | cōnsānātus | cōnsānandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
| cōnsānāre | cōnsānandī | cōnsānandō | cōnsānandum | cōnsānātum | cōnsānātū | ||
References
- consano in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consano in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette