conligens
Latin
Etymology
Present participle of conligō
Participle
conligēns m or f or n (genitive conligentis); third declension
- gathering
- collecting
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | conligēns | conligēns | conligentēs | conligentia | |
Genitive | conligentis | conligentis | conligentium | conligentium | |
Dative | conligentī | conligentī | conligentibus | conligentibus | |
Accusative | conligentem | conligēns | conligentēs, conligentīs | conligentia | |
Ablative | conligente, conligentī1 | conligente, conligentī1 | conligentibus | conligentibus | |
Vocative | conligēns | conligēns | conligentēs | conligentia |
1When used purely as an adjective.