coniugens
Latin
Alternative forms
- conjugēns
Etymology
From con- + iugēns.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkon.ju.ɡens/, [ˈkɔn.jʊ.ɡẽːs]
Adjective
coniugēns (genitive coniugentis); third declension
- uniting (as in marriage)
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | coniugēns | coniugentēs | coniugentia | ||
Genitive | coniugentis | coniugentium | |||
Dative | coniugentī | coniugentibus | |||
Accusative | coniugentem | coniugēns | coniugentēs | coniugentia | |
Ablative | coniugentī | coniugentibus | |||
Vocative | coniugēns | coniugentēs | coniugentia |
Related terms
- coniugō