coniicio
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈji.ki.oː/, [kɔnˈjɪ.ki.oː]
Verb
coniiciō (present infinitive coniicere, perfect active coniēcī, supine coniectum); third conjugation iō-variant
- Alternative form of cōniciō
Inflection
Conjugation of coniicio (third conjugation iō-variant) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | coniiciō | coniicis | coniicit | coniicimus | coniicitis | coniiciunt |
imperfect | coniiciēbam | coniiciēbās | coniiciēbat | coniiciēbāmus | coniiciēbātis | coniiciēbant | |
future | coniiciam | coniiciēs | coniiciet | coniiciēmus | coniiciētis | coniicient | |
perfect | coniēcī | coniēcistī | coniēcit | coniēcimus | coniēcistis | coniēcērunt, coniēcēre | |
pluperfect | coniēceram | coniēcerās | coniēcerat | coniēcerāmus | coniēcerātis | coniēcerant | |
future perfect | coniēcerō | coniēceris | coniēcerit | coniēcerimus | coniēceritis | coniēcerint | |
passive | present | coniicior | coniiceris, coniicere | coniicitur | coniicimur | coniiciminī | coniiciuntur |
imperfect | coniiciēbar | coniiciēbāris, coniiciēbāre | coniiciēbātur | coniiciēbāmur | coniiciēbāminī | coniiciēbantur | |
future | coniiciar | coniiciēris, coniiciēre | coniiciētur | coniiciēmur | coniiciēminī | coniicientur | |
perfect | coniectus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | coniectus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | coniectus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | coniiciam | coniiciās | coniiciat | coniiciāmus | coniiciātis | coniiciant |
imperfect | coniicerem | coniicerēs | coniiceret | coniicerēmus | coniicerētis | coniicerent | |
perfect | coniēcerim | coniēcerīs | coniēcerit | coniēcerimus | coniēceritis | coniēcerint | |
pluperfect | coniēcissem | coniēcissēs | coniēcisset | coniēcissēmus | coniēcissētis | coniēcissent | |
passive | present | coniiciar | coniiciāris, coniiciāre | coniiciātur | coniiciāmur | coniiciāminī | coniiciantur |
imperfect | coniicerer | coniicerēris, coniicerēre | coniicerētur | coniicerēmur | coniicerēminī | coniicerentur | |
perfect | coniectus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | coniectus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | coniice | — | — | coniicite | — |
future | — | coniicitō | coniicitō | — | coniicitōte | coniiciuntō | |
passive | present | — | coniicere | — | — | coniiciminī | — |
future | — | coniicitor | coniicitor | — | — | coniiciuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | coniicere | coniēcisse | coniectūrus esse | coniicī | coniectus esse | coniectum īrī | |
participles | coniiciēns | — | coniectūrus | — | coniectus | coniiciendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
coniicere | coniiciendī | coniiciendō | coniiciendum | coniectum | coniectū |
References
- coniicio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers