conicio
Latin
Alternative forms
- coiciō
Etymology
From con- (“with, together”) + iaciō (“throw, hurl”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈi̯i.ki.oː/, [kɔnˈi̯ɪkioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /konˈji.t͡ʃi.o/, [konˈjiːt͡ʃio]
Verb
coniciō (present infinitive conicere, perfect active coniēcī, supine coniectum); third conjugation iō-variant
- I throw or bring together, unite, connect
- I throw, drive, force, hurl something
- Synonyms: iaculor, iniciō, adiciō, obiciō, abiciō, permittō, iaciō, iactō, trāiciō, impingō, ēmittō, mittō, lībrō
- I dispatch, assign, make go
- I urge, press, adduce
- I prophesy, foretell, forebode
- I conclude, guess
- (figuratively) I dispute, contend, discuss
- (reflexively) I go, I hurry
Conjugation
Conjugation of coniciō (third conjugation iō-variant) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | coniciō | conicis | conicit | conicimus | conicitis | coniciunt |
imperfect | coniciēbam | coniciēbās | coniciēbat | coniciēbāmus | coniciēbātis | coniciēbant | |
future | coniciam | coniciēs | coniciet | coniciēmus | coniciētis | conicient | |
perfect | coniēcī | coniēcistī | coniēcit | coniēcimus | coniēcistis | coniēcērunt, coniēcēre | |
pluperfect | coniēceram | coniēcerās | coniēcerat | coniēcerāmus | coniēcerātis | coniēcerant | |
future perfect | coniēcerō | coniēceris | coniēcerit | coniēcerimus | coniēceritis | coniēcerint | |
passive | present | conicior | coniceris, conicere | conicitur | conicimur | coniciminī | coniciuntur |
imperfect | coniciēbar | coniciēbāris, coniciēbāre | coniciēbātur | coniciēbāmur | coniciēbāminī | coniciēbantur | |
future | coniciar | coniciēris, coniciēre | coniciētur | coniciēmur | coniciēminī | conicientur | |
perfect | coniectus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | coniectus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | coniectus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | coniciam | coniciās | coniciat | coniciāmus | coniciātis | coniciant |
imperfect | conicerem | conicerēs | coniceret | conicerēmus | conicerētis | conicerent | |
perfect | coniēcerim | coniēcerīs | coniēcerit | coniēcerīmus | coniēcerītis | coniēcerint | |
pluperfect | coniēcissem | coniēcissēs | coniēcisset | coniēcissēmus | coniēcissētis | coniēcissent | |
passive | present | coniciar | coniciāris, coniciāre | coniciātur | coniciāmur | coniciāminī | coniciantur |
imperfect | conicerer | conicerēris, conicerēre | conicerētur | conicerēmur | conicerēminī | conicerentur | |
perfect | coniectus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | coniectus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | conice | — | — | conicite | — |
future | — | conicitō | conicitō | — | conicitōte | coniciuntō | |
passive | present | — | conicere | — | — | coniciminī | — |
future | — | conicitor | conicitor | — | — | coniciuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | conicere | coniēcisse | coniectūrum esse | conicī | coniectum esse | coniectum īrī | |
participles | coniciēns | — | coniectūrus | — | coniectus | coniciendus, coniciundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
coniciendī | coniciendō | coniciendum | coniciendō | coniectum | coniectū |
Derived terms
- coniectānea
- coniectārius
- coniectiō
- coniectō
- coniector
- coniectūra
- coniectus
Related terms
- abiciō
- adiciō
- circumiciō
- coniectātiō
- coniectrīx
- coniectūrālis
- coniectūrāliter
- dēiciō
- disiciō
- ēiciō
- iaciō
- iniciō
- intericiō
- obiciō
- praeiciō
- prōiciō
- reiciō
- subiciō
- superiaciō
- trāiciō
References
- “cōnĭcĭo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conicio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conicio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to turn one's gaze on; to regard: oculos conicere in aliquem
- to overwhelm some one with terror: in terrorem conicere aliquem
- to isolate a witness: aliquem a ceteris separare et in arcam conicere ne quis cum eo colloqui possit (Mil. 22. 60)
- to put the blame on another: culpam in aliquem conferre, transferre, conicere
- to put some one in irons, chains: in vincula, in catenas conicere aliquem
- to throw some one into prison: in carcerem conicere aliquem
- to discharge missiles: tela iacere, conicere, mittere
- to discharge showers of missiles: tela ingerere, conicere
- to put the enemy to flight: in fugam dare, conicere hostem
- to take to flight: se conicere, se conferre in fugam
- to turn one's gaze on; to regard: oculos conicere in aliquem
- “cōniciō, ~icere, ~iēcī, ~iectum” on page 446/2 of the Oxford Latin Dictionary (2nd ed., 2012)