congrua
Galician
Alternative forms
- congra, cóngroa, cronca
Etymology
From Medieval Latin portiōnem congrua.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɔŋɡɾwɐ]
Noun
congrua f (plural congruas)
- (law, historical) rents due to a curate for his sustenance
- (law, historical) pension that children passes to their parents after their inheritance has been distributed in life
Adjective
congrua
- feminine singular of congruo
References
- “congrua” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “congra” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “congrua” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “cóngrua” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Italian
Adjective
congrua
- feminine singular of congruo
Anagrams
- canguro
Latin
Pronunciation
- congrua: (Classical) IPA(key): /ˈkon.ɡru.a/, [ˈkɔŋɡruä]
- congrua: (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkon.ɡru.a/, [ˈkɔŋɡruä]
- congruā: (Classical) IPA(key): /ˈkon.ɡru.aː/, [ˈkɔŋɡruäː]
- congruā: (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkon.ɡru.a/, [ˈkɔŋɡruä]
Adjective
congrua
- inflection of congruus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/vocative neuter plural
Adjective
congruā
- ablative feminine singular of congruus
References
- congrua in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)