congenitus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈɡe.ni.tus/, [kɔŋˈɡɛnɪt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /konˈd͡ʒe.ni.tus/, [kon̠ʲˈd͡ʒɛːnit̪us]
Adjective
congenitus (feminine congenita, neuter congenitum); first/second-declension adjective
- born together
- innate
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | congenitus | congenita | congenitum | congenitī | congenitae | congenita | |
Genitive | congenitī | congenitae | congenitī | congenitōrum | congenitārum | congenitōrum | |
Dative | congenitō | congenitō | congenitīs | ||||
Accusative | congenitum | congenitam | congenitum | congenitōs | congenitās | congenita | |
Ablative | congenitō | congenitā | congenitō | congenitīs | |||
Vocative | congenite | congenita | congenitum | congenitī | congenitae | congenita |
References
- “congenitus”, in Charlton T[homas] Lewis; Charles [Lancaster] Short (1879) […] A New Latin Dictionary […], New York, N.Y.; Cincinnati, Ohio; Chicago, Ill.: American Book Company; Oxford: Clarendon Press.
- congenitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette
- Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover, 1918; reprint Darmstadt, 1998), vol. 1, p. 1467.