conformis
Catalan
Verb
conformis
- second-person singular present subjunctive form of conformar
Latin
Etymology
From con- (“with”) + -fōrmis (“having the form of”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈfoːr.mis/, [kõːˈfoːr.mɪs]
Adjective
cōnfōrmis (neuter cōnfōrme); third declension
- similar, like
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnfōrmis | cōnfōrme | cōnfōrmēs | cōnfōrmia | |
Genitive | cōnfōrmis | cōnfōrmis | cōnfōrmium | cōnfōrmium | |
Dative | cōnfōrmī | cōnfōrmī | cōnfōrmibus | cōnfōrmibus | |
Accusative | cōnfōrmem | cōnfōrme | cōnfōrmēs, cōnfōrmīs | cōnfōrmia | |
Ablative | cōnfōrmī | cōnfōrmī | cōnfōrmibus | cōnfōrmibus | |
Vocative | cōnfōrmis | cōnfōrme | cōnfōrmēs | cōnfōrmia |
Descendants
- Catalan: conforme
- French: conforme
- Italian: conforme
- Portuguese: conforme
- Spanish: conforme
References
- conformis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conformis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette