confingo
Italian
Verb
confingo
- first-person singular present indicative of confingere
Latin
Etymology
From con- + fingō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈfin.ɡoː/, [kõːˈfɪŋ.ɡoː]
Verb
cōnfingō (present infinitive cōnfingere, perfect active cōnfinxī, supine cōnfictum); third conjugation
- I form, fashion, fabricate
- I invent, devise, feign, pretend
Conjugation
Conjugation of cōnfingō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | cōnfingō | cōnfingis | cōnfingit | cōnfingimus | cōnfingitis | cōnfingunt |
imperfect | cōnfingēbam | cōnfingēbās | cōnfingēbat | cōnfingēbāmus | cōnfingēbātis | cōnfingēbant | |
future | cōnfingam | cōnfingēs | cōnfinget | cōnfingēmus | cōnfingētis | cōnfingent | |
perfect | cōnfinxī | cōnfinxistī | cōnfinxit | cōnfinximus | cōnfinxistis | cōnfinxērunt, cōnfinxēre | |
pluperfect | cōnfinxeram | cōnfinxerās | cōnfinxerat | cōnfinxerāmus | cōnfinxerātis | cōnfinxerant | |
future perfect | cōnfinxerō | cōnfinxeris | cōnfinxerit | cōnfinxerimus | cōnfinxeritis | cōnfinxerint | |
passive | present | cōnfingor | cōnfingeris, cōnfingere | cōnfingitur | cōnfingimur | cōnfingiminī | cōnfinguntur |
imperfect | cōnfingēbar | cōnfingēbāris, cōnfingēbāre | cōnfingēbātur | cōnfingēbāmur | cōnfingēbāminī | cōnfingēbantur | |
future | cōnfingar | cōnfingēris, cōnfingēre | cōnfingētur | cōnfingēmur | cōnfingēminī | cōnfingentur | |
perfect | cōnfictus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | cōnfictus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | cōnfictus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | cōnfingam | cōnfingās | cōnfingat | cōnfingāmus | cōnfingātis | cōnfingant |
imperfect | cōnfingerem | cōnfingerēs | cōnfingeret | cōnfingerēmus | cōnfingerētis | cōnfingerent | |
perfect | cōnfinxerim | cōnfinxerīs | cōnfinxerit | cōnfinxerīmus | cōnfinxerītis | cōnfinxerint | |
pluperfect | cōnfinxissem | cōnfinxissēs | cōnfinxisset | cōnfinxissēmus | cōnfinxissētis | cōnfinxissent | |
passive | present | cōnfingar | cōnfingāris, cōnfingāre | cōnfingātur | cōnfingāmur | cōnfingāminī | cōnfingantur |
imperfect | cōnfingerer | cōnfingerēris, cōnfingerēre | cōnfingerētur | cōnfingerēmur | cōnfingerēminī | cōnfingerentur | |
perfect | cōnfictus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | cōnfictus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | cōnfinge | — | — | cōnfingite | — |
future | — | cōnfingitō | cōnfingitō | — | cōnfingitōte | cōnfinguntō | |
passive | present | — | cōnfingere | — | — | cōnfingiminī | — |
future | — | cōnfingitor | cōnfingitor | — | — | cōnfinguntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | cōnfingere | cōnfinxisse | cōnfictūrus esse | cōnfingī | cōnfictus esse | cōnfictum īrī | |
participles | cōnfingēns | — | cōnfictūrus | — | cōnfictus | cōnfingendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
cōnfingendī | cōnfingendō | cōnfingendum | cōnfingendō | cōnfictum | cōnfictū |
References
- confingo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- confingo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- confingo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette