confecturarius
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.fek.tuːˈraː.ri.us/, [kõː.fɛk.tuːˈraː.ri.ʊs]
Noun
cōnfectūrārius m (genitive cōnfectūrāriī or cōnfectūrārī); second declension
- Alternative form of cōnfectōrārius
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnfectūrārius | cōnfectūrāriī |
Genitive | cōnfectūrāriī cōnfectūrārī1 | cōnfectūrāriōrum |
Dative | cōnfectūrāriō | cōnfectūrāriīs |
Accusative | cōnfectūrārium | cōnfectūrāriōs |
Ablative | cōnfectūrāriō | cōnfectūrāriīs |
Vocative | cōnfectūrārie | cōnfectūrāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- confecturarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- confecturarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette