confatalis
Latin
Etymology
con- + fātālis (“of fate”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.faːˈtaː.lis/, [kõːfäːˈt̪äːlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kon.faˈta.lis/, [kɔnfäˈt̪äːlis]
Adjective
cōnfātālis (neuter cōnfātāle); third-declension two-termination adjective
- bound by the same fate
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnfātālis | cōnfātāle | cōnfātālēs | cōnfātālia | |
Genitive | cōnfātālis | cōnfātālium | |||
Dative | cōnfātālī | cōnfātālibus | |||
Accusative | cōnfātālem | cōnfātāle | cōnfātālēs cōnfātālīs | cōnfātālia | |
Ablative | cōnfātālī | cōnfātālibus | |||
Vocative | cōnfātālis | cōnfātāle | cōnfātālēs | cōnfātālia |
References
- confatalis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- confatalis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers