condux
Latin
Etymology
con- (“with”) + dux (“duke”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkon.duks/, [ˈkɔn̪d̪ʊks̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkon.duks/, [ˈkɔn̪d̪uks]
Noun
condux m (genitive conducis); third declension
- (Medieval Latin) adjunct duke
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | condux | conducēs |
Genitive | conducis | conducum |
Dative | conducī | conducibus |
Accusative | conducem | conducēs |
Ablative | conduce | conducibus |
Vocative | condux | conducēs |
References
- Niermeyer, Jan Frederik (1976), “condux”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill