conditivus
Latin
Etymology
From condō (“to put away, store”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.diˈtiː.wus/, [kɔn.dɪˈtiː.wʊs]
Adjective
conditīvus (feminine conditīva, neuter conditīvum); first/second declension
- preserved, stored (food)
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | conditīvus | conditīva | conditīvum | conditīvī | conditīvae | conditīva | |
Genitive | conditīvī | conditīvae | conditīvī | conditīvōrum | conditīvārum | conditīvōrum | |
Dative | conditīvō | conditīvō | conditīvīs | ||||
Accusative | conditīvum | conditīvam | conditīvum | conditīvōs | conditīvās | conditīva | |
Ablative | conditīvō | conditīvā | conditīvō | conditīvīs | |||
Vocative | conditīve | conditīva | conditīvum | conditīvī | conditīvae | conditīva |
References
- conditivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conditivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette