condecerno
Latin
Etymology
From con- (“with, together”) + dēcernō (“decide, settle; contend; judge”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.deːˈker.noː/, [kɔn.deːˈkɛr.noː]
Verb
condēcernō (present infinitive condēcernere, perfect active condēcrēvī, supine condēcrētum); third conjugation
- I decide, settle or determine together.
Inflection
Conjugation of condecerno (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | condēcernō | condēcernis | condēcernit | condēcernimus | condēcernitis | condēcernunt |
imperfect | condēcernēbam | condēcernēbās | condēcernēbat | condēcernēbāmus | condēcernēbātis | condēcernēbant | |
future | condēcernam | condēcernēs | condēcernet | condēcernēmus | condēcernētis | condēcernent | |
perfect | condēcrēvī | condēcrēvistī | condēcrēvit | condēcrēvimus | condēcrēvistis | condēcrēvērunt, condēcrēvēre | |
pluperfect | condēcrēveram | condēcrēverās | condēcrēverat | condēcrēverāmus | condēcrēverātis | condēcrēverant | |
future perfect | condēcrēverō | condēcrēveris | condēcrēverit | condēcrēverimus | condēcrēveritis | condēcrēverint | |
passive | present | condēcernor | condēcerneris, condēcernere | condēcernitur | condēcernimur | condēcerniminī | condēcernuntur |
imperfect | condēcernēbar | condēcernēbāris, condēcernēbāre | condēcernēbātur | condēcernēbāmur | condēcernēbāminī | condēcernēbantur | |
future | condēcernar | condēcernēris, condēcernēre | condēcernētur | condēcernēmur | condēcernēminī | condēcernentur | |
perfect | condēcrētus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | condēcrētus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | condēcrētus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | condēcernam | condēcernās | condēcernat | condēcernāmus | condēcernātis | condēcernant |
imperfect | condēcernerem | condēcernerēs | condēcerneret | condēcernerēmus | condēcernerētis | condēcernerent | |
perfect | condēcrēverim | condēcrēverīs | condēcrēverit | condēcrēverimus | condēcrēveritis | condēcrēverint | |
pluperfect | condēcrēvissem | condēcrēvissēs | condēcrēvisset | condēcrēvissēmus | condēcrēvissētis | condēcrēvissent | |
passive | present | condēcernar | condēcernāris, condēcernāre | condēcernātur | condēcernāmur | condēcernāminī | condēcernantur |
imperfect | condēcernerer | condēcernerēris, condēcernerēre | condēcernerētur | condēcernerēmur | condēcernerēminī | condēcernerentur | |
perfect | condēcrētus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | condēcrētus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | condēcerne | — | — | condēcernite | — |
future | — | condēcernitō | condēcernitō | — | condēcernitōte | condēcernuntō | |
passive | present | — | condēcernere | — | — | condēcerniminī | — |
future | — | condēcernitor | condēcernitor | — | — | condēcernuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | condēcernere | condēcrēvisse | condēcrētūrus esse | condēcernī | condēcrētus esse | condēcrētum īrī | |
participles | condēcernēns | — | condēcrētūrus | — | condēcrētus | condēcernendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
condēcernere | condēcernendī | condēcernendō | condēcernendum | condēcrētum | condēcrētū |
References
- condecerno in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- condecerno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette