concupisco
Italian
Verb
concupisco
- first-person singular present indicative of concupire
Latin
Etymology
From concupiō + -scō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.kuˈpiːs.koː/, [kɔŋkʊˈpiːs̠koː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kon.kuˈpis.ko/, [koŋkuˈpisko]
Verb
concupīscō (present infinitive concupīscere, perfect active concupīvī or concupiī, supine concupītum); third conjugation
- I desire, covet
- I long for
Conjugation
Conjugation of concupīscō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | concupīscō | concupīscis | concupīscit | concupīscimus | concupīscitis | concupīscunt |
imperfect | concupīscēbam | concupīscēbās | concupīscēbat | concupīscēbāmus | concupīscēbātis | concupīscēbant | |
future | concupīscam | concupīscēs | concupīscet | concupīscēmus | concupīscētis | concupīscent | |
perfect | concupīvī, concupiī | concupīvistī, concupiistī | concupīvit, concupiit | concupīvimus, concupiimus | concupīvistis, concupiistis | concupīvērunt, concupīvēre, concupiērunt, concupiēre | |
pluperfect | concupīveram, concupieram | concupīverās, concupierās | concupīverat, concupierat | concupīverāmus, concupierāmus | concupīverātis, concupierātis | concupīverant, concupierant | |
future perfect | concupīverō, concupierō | concupīveris, concupieris | concupīverit, concupierit | concupīverimus, concupierimus | concupīveritis, concupieritis | concupīverint, concupierint | |
passive | present | concupīscor | concupīsceris, concupīscere | concupīscitur | concupīscimur | concupīsciminī | concupīscuntur |
imperfect | concupīscēbar | concupīscēbāris, concupīscēbāre | concupīscēbātur | concupīscēbāmur | concupīscēbāminī | concupīscēbantur | |
future | concupīscar | concupīscēris, concupīscēre | concupīscētur | concupīscēmur | concupīscēminī | concupīscentur | |
perfect | concupītus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | concupītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | concupītus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | concupīscam | concupīscās | concupīscat | concupīscāmus | concupīscātis | concupīscant |
imperfect | concupīscerem | concupīscerēs | concupīsceret | concupīscerēmus | concupīscerētis | concupīscerent | |
perfect | concupīverim, concupierim | concupīverīs, concupierīs | concupīverit, concupierit | concupīverīmus, concupierīmus | concupīverītis, concupierītis | concupīverint, concupierint | |
pluperfect | concupīvissem, concupiissem | concupīvissēs, concupiissēs | concupīvisset, concupiisset | concupīvissēmus, concupiissēmus | concupīvissētis, concupiissētis | concupīvissent, concupiissent | |
passive | present | concupīscar | concupīscāris, concupīscāre | concupīscātur | concupīscāmur | concupīscāminī | concupīscantur |
imperfect | concupīscerer | concupīscerēris, concupīscerēre | concupīscerētur | concupīscerēmur | concupīscerēminī | concupīscerentur | |
perfect | concupītus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | concupītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | concupīsce | — | — | concupīscite | — |
future | — | concupīscitō | concupīscitō | — | concupīscitōte | concupīscuntō | |
passive | present | — | concupīscere | — | — | concupīsciminī | — |
future | — | concupīscitor | concupīscitor | — | — | concupīscuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | concupīscere | concupīvisse, concupiisse | concupītūrum esse | concupīscī | concupītum esse | concupītum īrī | |
participles | concupīscēns | — | concupītūrus | — | concupītus | concupīscendus, concupīscundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
concupīscendī | concupīscendō | concupīscendum | concupīscendō | concupītum | concupītū |
Derived terms
- concupiscentia
References
- “concupisco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “concupisco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- concupisco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to aspire to dignity, high honours: honores concupiscere (opp. aspernari)
- to aspire to a despotism: tyrannidem concupiscere
- to aspire to dignity, high honours: honores concupiscere (opp. aspernari)