concredo
Latin
Etymology
From con- + crēdō (“I trust”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈkreː.doː/, [kɔŋˈkreː.doː]
Verb
concrēdō (present infinitive concrēdere, perfect active concrēdidī, supine concrēditum); third conjugation
- I entrust, consign, commit
- I confide
Inflection
Conjugation of concredo (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | concrēdō | concrēdis | concrēdit | concrēdimus | concrēditis | concrēdunt |
imperfect | concrēdēbam | concrēdēbās | concrēdēbat | concrēdēbāmus | concrēdēbātis | concrēdēbant | |
future | concrēdam | concrēdēs | concrēdet | concrēdēmus | concrēdētis | concrēdent | |
perfect | concrēdidī | concrēdidistī | concrēdidit | concrēdidimus | concrēdidistis | concrēdidērunt, concrēdidēre | |
pluperfect | concrēdideram | concrēdiderās | concrēdiderat | concrēdiderāmus | concrēdiderātis | concrēdiderant | |
future perfect | concrēdiderō | concrēdideris | concrēdiderit | concrēdiderimus | concrēdideritis | concrēdiderint | |
passive | present | concrēdor | concrēderis, concrēdere | concrēditur | concrēdimur | concrēdiminī | concrēduntur |
imperfect | concrēdēbar | concrēdēbāris, concrēdēbāre | concrēdēbātur | concrēdēbāmur | concrēdēbāminī | concrēdēbantur | |
future | concrēdar | concrēdēris, concrēdēre | concrēdētur | concrēdēmur | concrēdēminī | concrēdentur | |
perfect | concrēditus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | concrēditus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | concrēditus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | concrēdam | concrēdās | concrēdat | concrēdāmus | concrēdātis | concrēdant |
imperfect | concrēderem | concrēderēs | concrēderet | concrēderēmus | concrēderētis | concrēderent | |
perfect | concrēdiderim | concrēdiderīs | concrēdiderit | concrēdiderimus | concrēdideritis | concrēdiderint | |
pluperfect | concrēdidissem | concrēdidissēs | concrēdidisset | concrēdidissēmus | concrēdidissētis | concrēdidissent | |
passive | present | concrēdar | concrēdāris, concrēdāre | concrēdātur | concrēdāmur | concrēdāminī | concrēdantur |
imperfect | concrēderer | concrēderēris, concrēderēre | concrēderētur | concrēderēmur | concrēderēminī | concrēderentur | |
perfect | concrēditus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | concrēditus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | concrēde | — | — | concrēdite | — |
future | — | concrēditō | concrēditō | — | concrēditōte | concrēduntō | |
passive | present | — | concrēdere | — | — | concrēdiminī | — |
future | — | concrēditor | concrēditor | — | — | concrēduntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | concrēdere | concrēdidisse | concrēditūrus esse | concrēdī | concrēditus esse | concrēditum īrī | |
participles | concrēdēns | — | concrēditūrus | — | concrēditus | concrēdendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
concrēdere | concrēdendī | concrēdendō | concrēdendum | concrēditum | concrēditū |
Descendants
- Old French: concreidre
References
- concredo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concredo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- concredo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette