concipio
Latin
Etymology
From con- + capio.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈki.pi.oː/, [kɔŋˈkɪpioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /konˈt͡ʃi.pi.o/, [kon̠ʲˈt͡ʃiːpio]
Verb
concipiō (present infinitive concipere, perfect active concēpī, supine conceptum); third conjugation iō-variant
- I receive or catch, grasp
- Synonyms: habeō, teneo, apprehendō, comprehendō, dēprehendō, capesso, recipio, accipio
- I derive (from)
- I contain or hold
- Synonym: contineo
- I comprehend intellectually, think
- Synonyms: apprehendō, comprehendō, dēprehendō, accipiō, cognōscō, teneō, apīscor, capiō, complector, excipiō, exaudiō
- Antonyms: ignōrō, nesciō
- I adopt
- Synonyms: assumo, induco, adhibeo, suscipio, sumo, accipio
- I devise or conceive
- 8 CE, Ovid, Fasti 1.485-486:
- cōnscia mēns ut cuique sua est, ita concipit intrā
pectora prō factō spemque metumque suō.- As the mind of each man is conscious [of good or evil], so does he conceive within his breast hope or fear, according to his actions.
1851. The Fasti &c of Ovid. Translated by H. T. Riley. London: H. G. Bohn. pg. 31.
- As the mind of each man is conscious [of good or evil], so does he conceive within his breast hope or fear, according to his actions.
- cōnscia mēns ut cuique sua est, ita concipit intrā
Conjugation
Conjugation of concipiō (third conjugation iō-variant) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | concipiō | concipis | concipit | concipimus | concipitis | concipiunt |
imperfect | concipiēbam | concipiēbās | concipiēbat | concipiēbāmus | concipiēbātis | concipiēbant | |
future | concipiam | concipiēs | concipiet | concipiēmus | concipiētis | concipient | |
perfect | concēpī | concēpistī | concēpit | concēpimus | concēpistis | concēpērunt, concēpēre | |
pluperfect | concēperam | concēperās | concēperat | concēperāmus | concēperātis | concēperant | |
future perfect | concēperō | concēperis | concēperit | concēperimus | concēperitis | concēperint | |
passive | present | concipior | conciperis, concipere | concipitur | concipimur | concipiminī | concipiuntur |
imperfect | concipiēbar | concipiēbāris, concipiēbāre | concipiēbātur | concipiēbāmur | concipiēbāminī | concipiēbantur | |
future | concipiar | concipiēris, concipiēre | concipiētur | concipiēmur | concipiēminī | concipientur | |
perfect | conceptus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | conceptus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | conceptus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | concipiam | concipiās | concipiat | concipiāmus | concipiātis | concipiant |
imperfect | conciperem | conciperēs | conciperet | conciperēmus | conciperētis | conciperent | |
perfect | concēperim | concēperīs | concēperit | concēperīmus | concēperītis | concēperint | |
pluperfect | concēpissem | concēpissēs | concēpisset | concēpissēmus | concēpissētis | concēpissent | |
passive | present | concipiar | concipiāris, concipiāre | concipiātur | concipiāmur | concipiāminī | concipiantur |
imperfect | conciperer | conciperēris, conciperēre | conciperētur | conciperēmur | conciperēminī | conciperentur | |
perfect | conceptus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | conceptus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | concipe | — | — | concipite | — |
future | — | concipitō | concipitō | — | concipitōte | concipiuntō | |
passive | present | — | concipere | — | — | concipiminī | — |
future | — | concipitor | concipitor | — | — | concipiuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | concipere | concēpisse | conceptūrum esse | concipī | conceptum esse | conceptum īrī | |
participles | concipiēns | — | conceptūrus | — | conceptus | concipiendus, concipiundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
concipiendī | concipiendō | concipiendum | concipiendō | conceptum | conceptū |
Derived terms
- conceptāculum
- conceptiō
- conceptīvus
- conceptō
- conceptor
- conceptus
Related terms
- conceptē
- conceptim
Descendants
- Catalan: concebre
- → Danish: koncipere
- → Dutch: concipiëren
- English: conceive (through Old French)
- Friulian: concepî
- Italian: concepire
- Occitan: concéber, concebre
- Old French: conceivre
- French: concevoir
- Piedmontese: concepì
- Portuguese: conceber
- → Romanian: concepe
- Sicilian: cuncipiri
- Spanish: concebir
- Venetian: consepir
References
- “concipio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “concipio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- concipio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to take fire: ignem concipere, comprehendere
- to incur ignominy: infamiam concipere, subire, sibi conflare
- to form an idea of a thing, imagine, conceive: animo concipere aliquid
- to form a conception, notion of a thing: notionem or rationem alicuius rei in animo informare or animo concipere
- to conceive an ideal: singularem quandam perfectionis imaginem animo concipere
- to conceive a hope: spem concipere animo
- to commit a crime and so make oneself liable to the consequences of it: scelus (in se) concipere, suscipere
- to make a vow: vota facere, nuncupare, suscipere, concipere
- to take fire: ignem concipere, comprehendere