concipiens
Latin
Etymology
Present participle of concipiō.
Participle
concipiēns m, f, n (genitive concipientis); third declension
- receiving, catching
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | concipiēns | concipiēns | concipientēs | concipientia | |
Genitive | concipientis | concipientis | concipientium | concipientium | |
Dative | concipientī | concipientī | concipientibus | concipientibus | |
Accusative | concipientem | concipiēns | concipientēs, concipientīs | concipientia | |
Ablative | concipiente, concipientī1 | concipiente, concipientī1 | concipientibus | concipientibus | |
Vocative | concipiēns | concipiēns | concipientēs | concipientia |
1When used purely as an adjective.