concio
See also: conciò
Italian
Verb
concio
- first-person singular present indicative of conciare
Anagrams
- cionco, cioncò, conico, noccio
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkon.ki.oː/, [ˈkɔŋkioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkon.t͡ʃi.o/, [ˈkɔn̠ʲt͡ʃio]
Verb
conciō (present infinitive concīre, perfect active concīvī, supine concītum); fourth conjugation
- Alternative form of concieō
Conjugation
Conjugation of conciō (fourth conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | conciō | concīs | concit | concīmus | concītis | conciunt |
imperfect | conciēbam | conciēbās | conciēbat | conciēbāmus | conciēbātis | conciēbant | |
future | conciam | conciēs | conciet | conciēmus | conciētis | concient | |
perfect | concīvī | concīvistī | concīvit | concīvimus | concīvistis | concīvērunt, concīvēre | |
pluperfect | concīveram | concīverās | concīverat | concīverāmus | concīverātis | concīverant | |
future perfect | concīverō | concīveris | concīverit | concīverimus | concīveritis | concīverint | |
passive | present | concior | concīris, concīre | concītur | concīmur | concīminī | conciuntur |
imperfect | conciēbar | conciēbāris, conciēbāre | conciēbātur | conciēbāmur | conciēbāminī | conciēbantur | |
future | conciar | conciēris, conciēre | conciētur | conciēmur | conciēminī | concientur | |
perfect | concītus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | concītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | concītus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | conciam | conciās | conciat | conciāmus | conciātis | conciant |
imperfect | concīrem | concīrēs | concīret | concīrēmus | concīrētis | concīrent | |
perfect | concīverim | concīverīs | concīverit | concīverīmus | concīverītis | concīverint | |
pluperfect | concīvissem | concīvissēs | concīvisset | concīvissēmus | concīvissētis | concīvissent | |
passive | present | conciar | conciāris, conciāre | conciātur | conciāmur | conciāminī | conciantur |
imperfect | concīrer | concīrēris, concīrēre | concīrētur | concīrēmur | concīrēminī | concīrentur | |
perfect | concītus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | concītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | concī | — | — | concīte | — |
future | — | concītō | concītō | — | concītōte | conciuntō | |
passive | present | — | concīre | — | — | concīminī | — |
future | — | concītor | concītor | — | — | conciuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | concīre | concīvisse | concītūrum esse | concīrī | concītum esse | concītum īrī | |
participles | conciēns | — | concītūrus | — | concītus | conciendus, conciundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
conciendī | conciendō | conciendum | conciendō | concītum | concītū |
Etymology 2
Spelling variant from Middle Latin pronunciation of -ti- being identical to the pronunciation of -ci-.
Pronunciation
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkon.t͡si.o/, [ˈkɔnt̪͡s̪io]
Noun
cōnciō f (genitive cōnciōnis); third declension
- (Medieval Latin) Alternative spelling of cōntiō
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnciō | cōnciōnēs |
Genitive | cōnciōnis | cōnciōnum |
Dative | cōnciōnī | cōnciōnibus |
Accusative | cōnciōnem | cōnciōnēs |
Ablative | cōnciōne | cōnciōnibus |
Vocative | cōnciō | cōnciōnēs |
References
- “concio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “concio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- concio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- concio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- “concio”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “concio”, in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin