concino
Italian
Verb
concino
- inflection of conciare:
- third-person plural present subjunctive
- third-person plural imperative
Anagrams
- inconco
Latin
Etymology
From con- + canō (“sing”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkon.ki.noː/, [ˈkɔŋkɪnoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkon.t͡ʃi.no/, [ˈkɔn̠ʲt͡ʃino]
Verb
concinō (present infinitive concinere, perfect active concinuī); third conjugation, no passive, no supine stem
- I sing, chant etc. together
- I agree or harmonize
Conjugation
Conjugation of concinō (third conjugation, no supine stem, active only) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | concinō | concinis | concinit | concinimus | concinitis | concinunt |
imperfect | concinēbam | concinēbās | concinēbat | concinēbāmus | concinēbātis | concinēbant | |
future | concinam | concinēs | concinet | concinēmus | concinētis | concinent | |
perfect | concinuī | concinuistī | concinuit | concinuimus | concinuistis | concinuērunt, concinuēre | |
pluperfect | concinueram | concinuerās | concinuerat | concinuerāmus | concinuerātis | concinuerant | |
future perfect | concinuerō | concinueris | concinuerit | concinuerimus | concinueritis | concinuerint | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | concinam | concinās | concinat | concināmus | concinātis | concinant |
imperfect | concinerem | concinerēs | concineret | concinerēmus | concinerētis | concinerent | |
perfect | concinuerim | concinuerīs | concinuerit | concinuerīmus | concinuerītis | concinuerint | |
pluperfect | concinuissem | concinuissēs | concinuisset | concinuissēmus | concinuissētis | concinuissent | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | concine | — | — | concinite | — |
future | — | concinitō | concinitō | — | concinitōte | concinuntō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | concinere | concinuisse | — | — | — | — | |
participles | concinēns | — | — | — | — | — | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
concinendī | concinendō | concinendum | concinendō | — | — |
Derived terms
- concentiō
- concentor
- concentus
References
- “concino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “concino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- concino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to agree in fact but not in word: re concinere, verbis discrepare
- to agree in fact but not in word: re concinere, verbis discrepare