concertatorius
Latin
Etymology
concertō (“to dispute”) + -tōrius
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.ker.taːˈtoː.ri.us/, [kɔŋkɛrt̪äːˈt̪oːriʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kon.t͡ʃer.taˈto.ri.us/, [kɔn̠ʲt͡ʃɛrt̪äˈt̪ɔːrius]
Adjective
concertātōrius (feminine concertātōria, neuter concertātōrium); first/second-declension adjective
- controversial
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | concertātōrius | concertātōria | concertātōrium | concertātōriī | concertātōriae | concertātōria | |
Genitive | concertātōriī | concertātōriae | concertātōriī | concertātōriōrum | concertātōriārum | concertātōriōrum | |
Dative | concertātōriō | concertātōriō | concertātōriīs | ||||
Accusative | concertātōrium | concertātōriam | concertātōrium | concertātōriōs | concertātōriās | concertātōria | |
Ablative | concertātōriō | concertātōriā | concertātōriō | concertātōriīs | |||
Vocative | concertātōrie | concertātōria | concertātōrium | concertātōriī | concertātōriae | concertātōria |
References
- concertatorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concertatorius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers