concatenare
See also: concatenaré
Italian
Etymology
From Latin concatēnāre.
Pronunciation
- IPA(key): /kon.ka.teˈna.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: con‧ca‧te‧nà‧re
Verb
concatenàre (first-person singular present concaténo, first-person singular past historic concatenài, past participle concatenàto, auxiliary avére) (transitive)
- to link up, connect
- to concatenate
Conjugation
Conjugation of concatenàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | concatenàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | concatenàndo | |||
present participle | concatenànte | past participle | concatenàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | concaténo | concaténi | concaténa | concateniàmo | concatenàte | concaténano |
imperfect | concatenàvo | concatenàvi | concatenàva | concatenavàmo | concatenavàte | concatenàvano |
past historic | concatenài | concatenàsti | concatenò | concatenàmmo | concatenàste | concatenàrono |
future | concatenerò | concatenerài | concatenerà | concatenerémo | concateneréte | concatenerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | concatenerèi | concatenerésti | concatenerèbbe, concatenerébbe | concatenerémmo | concateneréste | concatenerèbbero, concatenerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | concaténi | concaténi | concaténi | concateniàmo | concateniàte | concaténino |
imperfect | concatenàssi | concatenàssi | concatenàsse | concatenàssimo | concatenàste | concatenàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
concaténa | concaténi | concateniàmo | concatenàte | concaténino | ||
negative imperative | nonconcatenàre | non concaténi | non concateniàmo | non concatenàte | non concaténino |
Derived terms
- sconcatenare
Related terms
- concatenazione
Anagrams
- concatenerà
Latin
Verb
concatēnāre
- inflection of concatēnō:
- present active infinitive
- second-person singular present passive imperative/indicative
Romanian
Etymology
From concatena + -re.
Noun
concatenare f (plural concatenări)
- concatenation
Declension
Declension of concatenare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) concatenare | concatenarea | (niște) concatenări | concatenările |
genitive/dative | (unei) concatenări | concatenării | (unor) concatenări | concatenărilor |
vocative | concatenare, concatenareo | concatenărilor |
Spanish
Verb
concatenare
- first/third-person singular future subjunctive of concatenar