commiseror
Latin
Etymology
From con- + miseror.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /komˈmi.se.ror/, [kɔmˈmɪ.sɛ.rɔr]
Verb
commiseror (present infinitive commiserārī, perfect active commiserātus sum); first conjugation, deponent
- I commiserate, pity
Inflection
Conjugation of commiseror (first conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | commiseror | commiserāris, commiserāre | commiserātur | commiserāmur | commiserāminī | commiserantur |
imperfect | commiserābar | commiserābāris, commiserābāre | commiserābātur | commiserābāmur | commiserābāminī | commiserābantur | |
future | commiserābor | commiserāberis, commiserābere | commiserābitur | commiserābimur | commiserābiminī | commiserābuntur | |
perfect | commiserātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | commiserātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | commiserātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | commiserer | commiserēris, commiserēre | commiserētur | commiserēmur | commiserēminī | commiserentur |
imperfect | commiserārer | commiserārēris, commiserārēre | commiserārētur | commiserārēmur | commiserārēminī | commiserārentur | |
perfect | commiserātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | commiserātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | commiserāre | — | — | commiserāminī | — |
future | — | commiserātor | commiserātor | — | — | commiserantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | commiserārī | commiserātus esse | commiserātūrus esse | — | — | — | |
participles | commiserāns | commiserātus | commiserātūrus | — | — | commiserandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
commiserārī | commiserandī | commiserandō | commiserandum | commiserātum | commiserātū |
Descendants
- English: commiserate
- Italian: commiserare
References
- commiseror in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- commiseror in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- commiseror in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette