commiscens
Latin
Etymology
Present participle of commisceō.
Participle
commiscēns m, f, n (genitive commiscentis); third declension
- mixing, mingling, combining
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | commiscēns | commiscēns | commiscentēs | commiscentia | |
Genitive | commiscentis | commiscentis | commiscentium | commiscentium | |
Dative | commiscentī | commiscentī | commiscentibus | commiscentibus | |
Accusative | commiscentem | commiscēns | commiscentēs, commiscentīs | commiscentia | |
Ablative | commiscente, commiscentī1 | commiscente, commiscentī1 | commiscentibus | commiscentibus | |
Vocative | commiscēns | commiscēns | commiscentēs | commiscentia |
1When used purely as an adjective.