commilitium
Latin
Etymology
con- + mīlitia (“the military”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kom.miːˈli.ti.um/, [kɔmːiːˈlʲɪt̪iʊ̃ˑ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kom.miˈli.t͡si.um/, [kɔmːiˈliːt̪͡s̪ium]
Noun
commīlitium n (genitive commīlitiī or commīlitī); second declension
- comradeship, companionship in war
Declension
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | commīlitium | commīlitia |
Genitive | commīlitiī commīlitī1 | commīlitiōrum |
Dative | commīlitiō | commīlitiīs |
Accusative | commīlitium | commīlitia |
Ablative | commīlitiō | commīlitiīs |
Vocative | commīlitium | commīlitia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- commilitium in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- commilitium in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers