adamantyn
Polish
Etymology
Learned borrowing from Latin adamantinus.[1] First attested in 1563.[2]
Pronunciation
- IPA(key): /a.daˈman.tɨn/
- Rhymes: -antɨn
- Syllabification: a‧da‧man‧tyn
Noun
adamantyn m inan
- (obsolete, mineralogy) diamond
- Synonym: diament
Declension
Declension of adamantyn
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adamantyn | adamantyny |
| genitive | adamantynu | adamantynów |
| dative | adamantynowi | adamantynom |
| accusative | adamantyn | adamantyny |
| instrumental | adamantynem | adamantynami |
| locative | adamantynie | adamantynach |
| vocative | adamantynie | adamantyny |
Derived terms
adjective
- adamantynowy
Related terms
adjective
- adamantowy
nouns
- adamant
- adamantan
References
- Krystyna Siekierska (08.03.2012), “ADAMANTYN”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- “adamantyn”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
Further reading
- Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “adamantyn”, in Słownik języka polskiego, volume 1, page 4
- Aleksander Zdanowicz (1861), “adamantyn”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adamantyn”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 7