comitabilis
Latin
Etymology
From comitor, comitārī + -bilis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ko.miˈtaː.bi.lis/, [kɔ.mɪˈtaː.bɪ.lɪs]
Adjective
comitābilis (neuter comitābile); third declension
- attending, accompanying
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | comitābilis | comitābile | comitābilēs | comitābilia | |
Genitive | comitābilis | comitābilis | comitābilium | comitābilium | |
Dative | comitābilī | comitābilī | comitābilibus | comitābilibus | |
Accusative | comitābilem | comitābile | comitābilēs, comitābilīs | comitābilia | |
Ablative | comitābilī | comitābilī | comitābilibus | comitābilibus | |
Vocative | comitābilis | comitābile | comitābilēs | comitābilia |
References
- comitabilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- comitabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette