adaequatio
Latin
Noun
adaequātiō f (genitive adaequātiōnis); third declension
- equalizing, adjusting, adapting
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | adaequātiō | adaequātiōnēs |
Genitive | adaequātiōnis | adaequātiōnum |
Dative | adaequātiōnī | adaequātiōnibus |
Accusative | adaequātiōnem | adaequātiōnēs |
Ablative | adaequātiōne | adaequātiōnibus |
Vocative | adaequātiō | adaequātiōnēs |
Descendants
- Catalan: adequació
- English: adequation
- Spanish: adecuación
References
- “adaequatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adaequatio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- adaequatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette